Reaching Peaks Team 2018 - Mount Kilimanjaro Expeditie (2)
Bijgewerkt op: 12 apr.
In 2018 gaat er wederom een team enthousiaste collega's naar Mount Kilimanjaro. De teamleden kennen elkaar vooraf niet en leren elkaar tijdens het voorbereidingsprogramma kennen. Wij maken in deze (en de vorige) blog kennis met dit diverse team! Het team wordt begeleid door Niels.
Valentijn
Grenzen verleggen is wat mij het meeste motiveert en het beklimmen van de Kilimanjaro is een avontuur wat daar zonder twijfel aan zal bijdragen. Zowel wat betreft persoonlijke ontwikkeling alsook op gebied van reizen en sport, het verleggen van grenzen leert je om jezelf tot het uiterste te pushen en het allerbeste uit jezelf te halen en. Inherent aan het verleggen van grenzen is dat je jezelf buiten je comfortzone brengt. Dit is in eerste instantie iets dat onzekerheid en angst met zich mee kan brengen maar door discipline en het accepteren van de oncomfortabele situatie als een onderdeel van groei alleen maar kan leiden tot ongekende fysieke en mentale capaciteiten alsook een nieuwe manier om de wereld om je heen te beschouwen en benaderen. Dit is waarom ik de Kilimanjaro wil beklimmen. Het zal ongetwijfeld tot fysieke pijn leiden. Hoofdpijn, misselijkheid en vermoeidheid zijn een gegeven bij een beklimming als deze en met een te snelle beklimming naar de hoger gelegen gedeeltes van kan het zelfs leiden tot levensbedreigende symptomen.
Echter, dit is symbolisch voor de obstakels die ons constant worden opgeworpen in het leven. De keuze is simpel: opgeven of doorgaan tot je je missie hebt volbracht. Bij mij is het eerste geen optie, tenzij dit ten sterkste nodig is voor gezondheidsredenen. Het niet opgeven is niet zozeer een principezaak, als wel een vereiste om je persoonlijke doelen te behalen. Door jezelf constant moeilijke en oncomfortabele doelen te stellen blijf je scherp, optimistisch en leer je te relativeren. Het zal daarom voor mij ook niet bij de Kilimanjaro blijven, maar het is wel essentiële opstap naar nog meer beklimmingen en andersoortige expedities. Het voordeel in mijn geval is wel dat ik al eens een vulkaan van rond de 6000 meter heb beklommen in de Andes. Ik heb die relatief snel beklommen en ondervond daardoor een aantal symptomen die gepaard gaan met hoogteziekte. Ik heb mij toen letterlijk gefocust op elke kleine stap die ik nam waardoor ik mij uiteindelijk na veel geduld tot de top van deze actieve vulkaan kon begeven.
Dit gaf mij een voldoening die zijn weerga niet kent. Het is nog steeds een van de meest bepalende ervaringen in mijn leven omdat het mijn liefde voor gebergten, de “outdoors” en uitdagende expedities bevestigde en ik toen pas echt besefte dat doorzettingsvermogen en jezelf een duidelijk doel voor ogen stellen essentieel zijn om persoonlijke missies te behalen die voorheen onmogelijk of ongrijpbaar leken.
Britt
“Waar een wil is, is een weg”
Mensen die mij goed kennen zullen dit absoluut aan mij toeschrijven. Een kleine opdonder. Nee, een uitdaging ga ik niet gauw uit de weg. En dan zo’n gaaf programma van ‘Reaching Peaks’. Ja daar moet je wel aan meedoen toch? En zo geschiedde. Althans, die berg moet ik nog op. En of die ‘wil’ de weg nu makkelijker gaat maken? We gaan het meemaken. Maar ik voel aan mn water dat ik mezelf nog wel eens goed tegen zou kunnen komen op de kili.
Ik vind het ontzettend gaaf dat ik de kans heb gekregen om dit jaar mee te gaan. En wat een weg is het tot nu toe al geweest. Het trainen in de sport edge, de groepswandelingen door heel Nederland, het leren kennen van collega’s (allen even fanatiek), de tot in de puntjes verzorgde informatie en voorbereiding van Niels. Wow. Ik heb absoluut onderschat wat voor impact het zou hebben, maar de kili beklimmen, dat doe je niet zomaar. En dan gaan we dus nog! Als ik de verhalen mag geloven dan is het even zo geweldig als ontzettend zwaar. Nu is een beetje afzien is ook best lekker. Ik kijk onwijs uit naar dit prachtige avontuur, en al die voorbereiding is het me nu al meer dan waard.
Robin
Al vanaf mijn eerste jaren bij Deloitte heb ik de fantastische verhalen over Reaching Peaks en het beklimmen van de Kili van een paar goede vriendcollega’s aangehoord. Na een aantal pogingen om me in te schrijven en ingeloot te worden is het dit jaar eindelijk gelukt. Aanvankelijk leek het halen van de top voor mij het enige wat telt en was dat mijn ultieme doel, maar gedurende het hele voortraject merk ik door het ontmoeten van een onwijs toffe, gezellige groep collega’s en het meemaken van ‘de reis ernaartoe’ (letterlijk en figuurlijk) die we samen met deze groep afleggen, dat dat eigenlijk nog veel waardevoller en mooier lijkt. Gelukkig sluit het een het ander niet uit en zullen beiden ervoor zorgen dat dit een onvergetelijke trip wordt.
Ondanks dat ik graag roep ‘weet je niet’, weet ik dit keer wel heel zeker dat het ongelofelijk zwaar gaat worden. Daarom boezemen de verhalen van onze voorgangers over dat het nog zwaarder wordt dan waar je nu al rekening mee houdt toch wat angst in. Ik ga er maar vanuit dat de voorbereidingen voorgeschoteld door Niels, het vele trainen en toch ook kracht putten uit het regelmatig denken aan het thuisfront genoeg zullen zijn om de top te halen. Ik kan niet wachten straks daadwerkelijk op de flanken van de Kili te lopen en natuurlijk al helemaal niet straks hopelijk met de hele groep dat euforische gevoel van het halen van de top te beleven!
Jacob
Voordat ik begon aan de voorbereidingen voor de Kilimanjaro was de hoogste berg waar ik ooit op stond in een skigebied in Oostenrijk. En dat was met een skilift. Voordat ik begon aan Reaching Peaks was de langste afstand die ik ooit had gerend 2 kilometer, op de loopband in de sportschool. En nu sta ik op het punt om naar bijna 6000 meter hoogte te gaan, en rende ik als training in de Ardennen 4 kilometer non-stop met een groep net zo fanatieke collega’s. Ja, wandelvakanties deed ik altijd al, in Schotland, Nieuw Zeeland, Amerika, en elders. Maar dit wordt wel next level, en niet alleen omdat het mijn eerste keer in Afrika wordt.
Ik kijk ernaar uit, en ik zie er ook wel een beetje tegenop: kan ik dit wel? Heb ik genoeg getraind? Krijg ik last van hoogteziekte? Maar uiteindelijk wordt het gewoon een hele mooie tocht, met een leuke groep collega’s. En net zoals samen rennen makkelijker is dan alleen, is samen een berg beklimmen vast ook makkelijker dan alleen. Ik ga ervoor om er een mooie ervaring van te maken. En als het echt niet meer gaat stel ik mezelf gewoon voor dat ik in ‘The Lord of The Rings’ zit, en dat de Kilimanjaro mijn Mount Doom is. Dan kom ik er wel.
Miranda
Dat ik me, na de informatiebijeenkomst van Reaching Peaks op woensdag 31 januari, ook daadwerkelijk op zou gaan geven voor het beklimmen van de Kilimanjaro had ik die ochtend nog niet kunnen bedenken. Door zowel de enthousiaste verhalen, de prachtige foto’s en zelfs filmmateriaal, was ik die avond toch ‘om’. Daarnaast lijkt het me gewoon een super gave ervaring. Samen met collega’s vanuit de gehele organisatie de top van dé Kilimanjaro gaan proberen te beklimmen. Naast het bereiken van een mijlpaal qua leeftijd hoop ik ook het bereiken van deze top aan het jaar 2018 toe te kunnen voegen. Fijn dat Deloitte gezondheid belangrijk vindt en dat ook laat blijken door het Deloitte FIT-programma. Daarnaast ben ik ook blij dat mijn afdeling akkoord is gegaan met mijn afwezigheid gedurende de drukste periode van het jaar op het gebied van cursussen en events.
Het heeft eventjes geduurd voordat het voor mij zeker was of ik ook deel mocht nemen. Er waren namelijk erg veel aanmeldingen voor deze lustrumeditie. Maar, in april hoorde ook ik dat ik 1 van de deelnemers ben aan het ‘Dutch Deloitte As One Team’. De voorbereidingen konden gaan beginnen. Vanuit Deloitte in de vorm van de grote hoeveelheid aan informatie en ervaringen van onze interne collega en expeditieleider Niels Koekkoek (die al vele malen de Kilimanjaro heeft ‘bedwongen’), het Ardennenweekend waarin we nog meer informatie hebben gekregen en ook elkaar beter hebben leren kennen, en de maandelijkse wandeling door een van de deelnemers in steeds weer een ander deel van Nederland (met steeds als doel om toch iets van hoogte in de wandeling te verweven, blijft lastig in Nederland 😉). Qua trainingen ben ik zelf de afgelopen maanden nog meer gaan sporten. Naast 1x in de week sport ik nu 3 keer in de week waarbij ik 1 keer naar de sportschool ga en daar 2 lesuren volg, ik loop buiten hard en probeer ook wekelijks een lange wandeling te maken van zo’n 3 a 4 uur. De conditie zit wel goed (alhoewel ik daar onlangs wel aan begon te twijfelen toen we in Berg en Dal zijn gaan wandelen (dus daar liggen de ‘bergen’ van Nederland 😊 ). Ook heb ik van de mogelijkheid gebruik gemaakt om een SportMedischeKeuring te doen. Heel fijn om nu zwart op wit te hebben: “U bent fit” en “uw uithoudingsvermogen is in vergelijking met leeftijdgenoten zeer goed”. De hoogteziekte, waar je toch veel over hoort, valt helaas niet echt te trainen. Tijdens een eerder beklimming in Nepal had ik nergens last van. Die top van de berg lag dan ook iets lager (‘slechts’ 4.130)
Het hele voortraject heb ik als erg leuk ervaren. Van de reis zelf en de klim in het bijzonder ga ik heel bewust mijn best doen om naast de enorme inspanning van de klim ook van de vast en zeker mooie omgeving te genieten. Uiteraard hoop ik dat we met elkaar, “As One”, de top van Mount Kilimanjaro (5.895) gaan bereiken, de hoogste berg van Afrika. Ik ga ervoor! *Foto is gemaakt tijdens een eerdere beklimming naar Annapurna Base Camp (ABC) in Nepal
Laurens
“Climbing is super fun, you can wake me up in de middle of the night to climb the highest mountain in Africa” – said nobody ever
Één keer per jaar word ik wakker en heb ik een idee voor een grote fysieke inspanning Dit idee kan ik dan ook moeilijk loslaten. Zo zijn de Mont Ventoux en de Alphe D’Huez al beklommen per fiets en is last-minute de nacht van Gulpen gewandeld. Het is echter vaker het geval dat er een marathon of triatlon op de wenslijst staat, maar dat vanwege drukte dit niet plaatsvind. Dit jaar staat de Kilimanjaro op de lijst! En deze gaat zeker plaatsvinden! Wandelen zonder doel is saai. Er moet een uitdaging en een concreet doel in zitten, ik ben nogal competitief. Wandelen tot 5895 meter is een prachtig doel en iets waar ik mij voor kan opladen. Het Ardennen weekend met het team was erg interessant en leuk. De informatie van Niels over hoogteziekte was een goede wake-up call om in de actiemodus te komen.
Sinds dat weekend ben ik begonnen met veel rennen, fitness en de aanschaf van allerlei materialen. Natuurlijk sla ik een beetje door. Ik drink thuis alleen nog maar uit een CamelBag ™ en ga met mijn 36liter rugzak naar de Albert Heijn. Ik heb super veel zin in de tocht. Ook zie ik uit om veel te leren over de groep en mezelf. De sfeer in de groep is goed, de voorbereiding is goed en onze expeditieleider is van wereldklasse!
Ernst
“Ik heb het nog nooit gedaan, dus denk ik dat het wel kan” – Pippi Langkous.. en zo denk ik er tegenwoordig net zo over! Maximaal inzetten en er vol voor gaan. Dat was niet altijd zo, want ik wilde al een aantal jaren mee met Reaching Peaks, en altijd was er wel iets dat me tegen hield. Tot 2018 begon, waarbij ik een andere mindset had aangenomen, dit jaar laat ik me juist niet tegenhouden! Ik wilde iets leips doen, iets groots, iets waarvan ik dacht dat ik het nooit zou doen. So here we go!
Dat was dus in januari, toen we de eerste informatieavond hadden gehad. Filmpjes, foto’s en dan het moment dat je je kan opgeven om dit te doen en welke van de 4 bergen (Elbrus, Kilimanjaro, Mont Blanc, en Ararat) je voorkeur heeft. Voordat ik het wist was ik ingeschreven en dat betekende dat ik moest gaan sporten (OMG). Toegegeven erg sportief ben ik nooit geweest, misschien dat de paar tripjes snowboarden nog net meetellen, maar anders dan dat deed ik er niet aan. Fitness, zwemmen, klein beetje hardlopen.. maar uiteindelijk voornamelijk RoCycle (hipster) gedaan 🙂 Het heeft gewerkt want ik heb me nog nooit zo fit gevoelt, en dat is al een overwinning op zichzelf!
Fast forward een paar maanden: We hebben een ontzettend leuk team waarmee we het gaan proberen de top te halen! Elke maand een wandeling georganiseerd door ons zelf; maar ook team-activiteiten in de Ardennen. Ik weet zeker dat we onszelf gaan tegenkomen op de tocht omhoog, maar ook dat we met z’n allen naar de top gaan! Je zelf uitdagen zowel mentaal als fysiek vind ik het leukste aspect aan Reaching Peaks; daarnaast is het een once-in-a-lifetime event (of een bucketlist-item?).
Ik heb er zin in! 2018 is een topjaar, waarbij we en-passant nog de hoogste berg van Afrika gaan tackelen. Veel voorbereiden, lange weg omhoog en dan omlaag; hoe dan ook het gaat een hele gave ervaring worden!
Ben
Als kind vond ik het verschrikkelijk saai om in de bergen te wandelen. Maar toen ik zelf de route kon bepalen veranderde dat snel. Reeds tijdens mijn studie liep ik met vrienden mijn eerste huttentocht in de Alpen. Sindsdien vind ik het heel gaaf om in de bergen te zijn. De immense en prachtige natuur, de serene stilte, maar ook de volledige ontspanning die je bereikt door de fysieke en mentale focus die je op hoogte moet opbrengen. Dus toen ik vorig jaar van een oud deelnemer een enthousiast verhaal hoorde over de beklimming van de Kili via Reaching Peaks, was ik snel verkocht!
Wij zijn nu 1,5 maand voor de tocht zelf en tot op heden was het al geweldig. De begeleiding is super. Regelmatig komen we als team samen voor een uitgebreide wandeltocht en we hebben al een teaming weekend Ardennen achter de rug, waardoor we elkaar goed hebben leren kennen. We zijn een heel diverse groep qua achtergrond, leeftijd, businessline e.d. maar de ‘vibe’ zit er goed in. Bekend is de uitspraak ’dat het niet om de top gaat, maar om de weg er naar toe’ en dat ervaar ik nu al.
Ik vind het geweldig om deze uitdaging aan te kunnen gaan! Beetje spannend is het ook wel, maar ik heb altijd regelmatig gesport, dus ik vertrouw op mijn basis conditie. De onzeker factor is natuurlijk de enorme hoogte waar we naar toe gaan. Hopelijk blijft ons de hoogteziekte bespaart, want dan valt er weinig meer te genieten. We gaan het zien. Ik heb er in elk geval waanzinnig veel zin in!
Anna
Ik ben altijd reislustig geweest. Toen ik 18 werd ben ik voor 10 maanden richting Azie gegaan, waar ik vooral enorm genoot van China en Japan als landen waar je echt op avontuur bent. Daar sta je dan in een mega stad waar je nergens ook maar iets van begrijpt. Dat zijn momenten van vooral metaal avontuur, waar je leert door te zetten (ook niet geheel zonder tranen) en sterk te staan. Voor mij ligt de uitdaging daar nu ook. Buiten de fysieke tocht zullen we straks niet of nauwelijks kunnen slapen en moet je wel de dag erna die berg verderop. Dit keer sta ik in ieder geval niet alleen.
Over de jaren ben ik meer en meer gaan reizen en ben ook altijd trek tochten gaan doen, China, Thailand, Laos, Nieuw-Zeeland, India, Nepal om maar een aantal te noemen. Hoe mooi ik Nederland ook vind, om echt in de bergen te lopen is toch een hele andere ervaring. Het hoogste punt waar ik ben geweest was Anapurna basecamp, wat in het vooruitzicht van Kili peanuts lijkt nu. Dit is dan ook een mooi reden om fit te worden en te zorgen dat ik ook fysiek goed voorbereid de berg op ga. Wat nog wel spannend is, is dat ik een enorm koukleum ben, dus die -20 word nog wel even afzien!
Dat wij deze reis mogen maken is natuurlijk geweldig! Wanner krijg je nog eens de kans om met 20+ collega’s een berg te beklimmen?! De projecten waar ik het meest van geniet zijn die waar je heel intens met elkaar samenwerkt om een bepaalt goal te halen binnen beperkte tijd. Proposal trajecten, bootcamp weken of de laatste weken van een project. Dit is volgens echt uniek, om een uitdaging als het beklimmen van een berg met een groep collega’s te doen! Wat zo ontzettend leuk is dat we in de voorbereidingen al met elkaar (kleine) tochten lopen, een echt trainingsweekend hebben in de Ardennen en straks 10 dagen lang met elkaar op pad gaan. Volgens mij gaat dit echt een fantastische, mooie en unieke reis worden!
Mitch
Het is vroeg in de ochtend op kantoor en ik zie een bericht voorbij komen. Of ik mijn grenzen wil verleggen door me aan te melden voor Reaching Peaks en een berg als de Kilimanjaro wil beklimmen. Ik twijfel geen moment en bombardeer Niels met vragen over dit fantastische event. Naarmate ik meer informatie op zoek over Reaching Peaks en foto’s bekijk kom ik al snel tot de conclusie: dit wordt mijn volgende grote uitdaging!
Na de verschillende bijeenkomsten was ik bijzonder blij te horen dat ik bij het uiteindelijke team zit. Inmiddels hebben we als groep enkele wandelingen achter de rug, alsmede het Ardennen weekend. Hierbij werd snel duidelijk dat we een gemotiveerde, diverse en ontzettend leuke groep hebben met een gezonde dosis humor. De ideale combinatie om met zijn allen de top te kunnen bereiken.
Zelf ben ik een fervent reiziger en heb onder andere een half jaar in Zuid-Afrika gestudeerd en een half jaar door Zuid-Oost Azië gereisd. De Kilimanjaro voelt dan ook als de volgende ultieme uitdaging om mijn persoonlijke ontwikkeling een boost te geven, nieuwe collega’s te leren kennen maar vooral een onvergetelijke ervaring te creëren. Af en toe moet je iets geks doen in je leven, en de Kilimanjaro valt bij mij ongetwijfeld in deze categorie. De trainingen zijn in volle gang, er staat (nu nog) een lach op mijn gezicht, kom maar op met die berg!
Niels
Niels begeleid de groep wederom. Een groot team dit jaar welke in de voorbereidingen gesplitst gaan worden en op de berg samenkomen tot 1 team. Een uitdaging! Niels zijn profiel kun je vinden onder het menu 'Team'.