Lieve Kili,
Na maanden voorbereiden, en een paar dagen stevig klimmen, was vandaag eindelijk het moment daar. De laatste etappe naar de top op 5.895m stond op het programma. En voor zo’n toppoging moet je vroeg uit de veren, om 0:00 uur wel te verstaan.
De tocht naar de top was zwaar. De afgelopen dagen klimmen in de regen maakte dat alles extra koud aanvoelde. Dit eiste zijn tol, en mede daardoor moesten helaas drie expeditieleden hun toppoging wat eerder staken om snel terug te kunnen keren naar beneden.
Het was vrieskoud op weg naar de top, ook omdat er veel wind stond en we door dikke nevel liepen. Vooral het laatste stuk ‘vals plat’ is venijnig als weet dat de echte top nabij is, maar je toch nog een laatste stuk gestaag moet blijven klimmen om dat echte hoogste punt te bereiken. Stap voor stap zetten de overgebleven 14 door richting de top. In een treintje achter gids Herman, met de nodige adem- en drinkpauzes totdat we dan uiteindelijk echt op Uhuru stonden.
Helaas vielen de uitzichten op de top door het weer tegen, maar dat mocht de pret in de groep niet drukken. Wat een sensatie om op zo’n hoogte te staan, ofwel de ‘roof of Africa’, zoals Afrikanen zeggen. Degenen die op de top bereikten zijn: Maurits Grimberg, Maaike van Aubel, Willem van Steenbergen, Eric Koerhuis, Sebastiaan Candel, Sebastiaan de Leeuw, Fabian Brand, Anne van Vliet, Hans Peersman, Mieke Klanker, Hans van der Meer, Jan de Graaff, Bram Jonker & Niels Koekkoek.
Een groepsfoto van het ‘top moment’ volgt zo snel mogelijk.
De afdaling kenmerkte zich door een zigzag door verschillende landschappen, net zo lang dalen, en maar dalen tot alles in onze benen zeer deed. Gelukkig was daar op een geven moment Mweka kamp op 1.650m. En waar we op grote hoogte steeds minder eetlust hadden, was dat bij aankomst in Mweka kamp wel anders. Wat is het genieten van eten zonder dat sommigen last van hoofdpijn of misselijkheid hebben. En wat hebben we een gezonde eetlust na deze uitzonderlijke inspanning!
Morgen vertrekken we voor het laatste stuk afdaling en keren we terug naar de lodge. Dan gaan er ook wat foto’s volgen van ons avontuur, want die hebben we nog niet gedeeld om de batterijen van onze mobiele telefoons te sparen.
Wist je trouwens dat:
Bram één uur voor de aankomst al dacht dat hij er was?
Onze rugzakken en mutsen on een klein laagje wit zaten toen we de top bereikten, doordat de nevel waarin we klommen was bevroren?
De gevoelstemperatuur richting de -20 ging tijdens de toppoging door stevige wind?
We heel blij zijn dat we weer samen zijn in Mweka Camp en een onvergetelijke ervaring rijker zijn?