Tijdens het avondeten op dag 5 geeft gids Herman ons nog een briefing. Wat trekken we aan. Wat kunnen we verwachten. Belangrijkste: hij heeft er vertrouwen in dat we het allemaal kunnen halen. We gaan vroeg (en kort) ons bed in. Immers, over 3u worden we weer gewekt voor de echte klim. Herman en Niels blijven nog even in de gemeenschappelijke tent om alle scenario's door te spreken. Samenwerken en de inzet van support is cruciaal en doel is om iedereen veilig weer in het lager gelegen kamp te krijgen en bij voorkeur met het behalen van de top.
Sommigen van ons hebben nog een beetje kunnen slapen. Desalniettemin enkel liggen is ook al goed. Om 23u staat er onbijt klaar en een uur later vertrekken we. ‘s Nachts is het koud. Erg koud! De zon is weg en het waait hard. Iedereen is zo warm mogelijk aangekleed. Volgens het laagjessysteem: 1. thermo, om je eigen warmte vast te houden, 2. fleece en dons, om warmte te generen en vervolgens 3. hardshell tegen weer en wind.
Weer in een colonne gaan we langzaam omhoog. Nu met meerdere aangezien we ook extra crew hebben die kunnen supporten tijdens de breaks en voor de lange afdaling die na de top volgt. Nu nog niet over nadenken. Achter ons zien we, in het aardedonker, meerdere S-vormige rijen van bewegende lichtjes: de hoofdlampen van de andere rijen klimmers die vanuit een lager gelegen camp zijn vertrokken. Een gek gezicht. In het verre dal zien we ook stad Moshi verlicht. Maar, niet te lang om je heenkijken want dan verlies je gemakkelijk je evenwicht.
Ca. elk uur hebben we een korte pauze. Warmer aankleden, plassen, eten en drinken (en voor een enkeling, overgeven). Niet te lang anders worden we koud. Gids Eziequel komt bij iedereen meerdere malen checken: “how are you feeling?” We blijven naar elkaar omkijken, vooral onze buddies. Diegene die nog scherp zijn moedigen samen met de crew de anderen aan.
Het heeft iets meditatiefs om stapje voor stapje hoger te komen, in stilte, kijkend naar je voeten. Sommigen tellen hun stappen, maken rekensommen in hun hoofd, denken enkel nog tot de volgende pauze of hebben gewoon verstand op nul. Om de tijd doden.
Na bijna 6u klimmen, bijna helemaal bovenaan, zien we het Uhuru bord in de verte. Nog even, bijna. Stap voor stap. Todat je er opeens bent. Sommigen heel bewust, anderen afwezig. We omhelzen elkaar. Tranen van geluk, emotie en ontlading. Langzaam arriveren we 1 voor 1 of in duo’s. Iedereen die arriveert wordt juichend ontvangen, omhelst, gefeliciteerd. We beseffen ons: iedereen is er! We did it, As One!
Wat zijn we onwijs trots op elkaar. Sommigen hebben dagen niet kunnen eten/slapen, zijn nog misselijk, hebben hoofdpijn en/of kunnen niet helemaal helder nadenken. Ze hebben angsten overwonnen, zijn ziek (geweest) en staan nu gewoon allemaal op die top. Bikkels!
Iedereen bij elkaar verzamelen. Snel een groepsfoto maken, mét de vlag. Het is mistig en erg koud en het waait hard. De crew wil ons snel weer beneden hebben omwille van de veiligheid. Terwijl we in groepjes of enkelen aan de armen van crewmembers afdalen, komt de zon langzaam op. De wolken om ons heen kleuren licht oranje, mythisch bijna. Met licht kunnen weer om ons heen (en terug) kijken: hoe mooi!
Na een hele stoffige afdaling, daar waren die goggles dus voor, komen we terug in Kosovo camp. Nog even een dutje doen en dan om 9u lunchen. Vervolgens gaan we verder afdalen. We hiken deze dag bijna 3000m naar beneden.
De laatste uren vallen zwaar. We zijn moe, lichamelijk en geestelijk, de spieren doen pijn en afdalen is zwaarder voor de benen. Het pad lijkt eindeloos. In stilte blijven we lopen terugdenkend aan wat we hebben meegemaakt, vooruitkijkend naar ons tentje of gewoon even verstand op nul. Mooie gesprekken met de teamleden onderling. Levenslessen worden gedeeld.
Bij aankomst in Mweka Camp (3095m) worden we weer hartelijk ontvangen. Onze stoffige broeken en schoenen worden afgeklopt en een warm wasteiltje staat klaar. Tijdens het diner is het ondanks de lagere altitude toch wat stil. We zijn allemaal doodmoe. Het schrijven van een blog stellen we even uit, ons bedje lonkt.