De eerste stappen op Mount Kilimanjaro

Het team vertrok al vroeg vanaf de lodge naar de gate op ongeveer 1,500 meter. Daar aangekomen was eindelijk de zon doorgebroken. Dat maakte het lange wachten aangenaam. Ook al waren alle toegangsbescheiden op orde, de administratie nam toch de nodige tijd in beslag. En toen bleken er ook nog twee tassen te zwaar. Dat gewicht wordt zorgvuldig gecontroleerd omdat dragers de grote duffels van de klimmers de berg op sjouwen. Maar diezelfde dragers blijken gelukkig ook dol te zijn op Tony Chocolonely, dus door het delen van de chocolade verdween er in ieder geval al snel wat gewicht uit de tassen.

Toen alle papierhandel afgerond was en er betaald was voor het overgewicht van de tassen, kon de klim eindelijk echt beginnen. Die eerste tocht ging door prachtig dicht begroeid regenwoud waar af en toe een aap in te spotten viel. Het pad ging 13 km omhoog door heel veel tropisch groen.

Het team heeft ook een eigen kok bij zich, en daar lijken ze het erg goed mee getroffen te hebben. Tussen de middag was er rijst met kip en ’s avonds was er wederom een heerlijke maaltijd van soep, aardappelen, spinazie en groenten. De eerste berichten over de kok waren erg lovend.

Wellicht hebben een aantal van jullie het al gemerkt, maar ook dit jaar is de verbinding met de Kilimanjaro slecht. Lisette’s telefoon was één van de weinigen met bereik vanuit het Mechame Camp. Maar ook al lijkt het wat stiller doordat we nu minder frequent van het team horen, de stemming is opperbest. Ze hebben en aangenaam, stevig wandeltempo gevonden, en met de eerste stevige tocht in de benen, klonken de bellers vanavond in ieder geval heel energiek. Het is fris op bijna 3,000 meter, dus iedereen zit in dikke jassen en warme kleding en zometeen wordt het voor het eerste kamperen op de Kilimanjaro. Dus de klimmers zijn heel goed uit de startblokken gekomen, en hopelijk gaat het met dezelfde mooie, goeie vibe morgen verder omhoog.

Op naar Shira Camp

Vandaag maar een kort bericht want de verbinding met de Kilimanjaro is heel gebrekkig. De stemming op de berg is echter nog altijd prima. Vandaag is het team van Machame Camp naar Shira Camp geklommen. Het was heerlijk zonnig weer, en de route liep door prachtig landschap. Al wandelend kwamen de klimmers langzaam het regenwoud uit, en begon de vegetatie te veranderen. Er werd geluncht op een plek met heel mooi uitzicht op de vulkaan die ook wel de kleine broer van de Kilimanjaro wordt genoemd; Uhuru Peak. Daar heeft het team echt van genoten.

Na aankomst in Shira Camp hebben een aantal mensen nog een korte tocht gemaakt naar een iets hoger gelegen uitzichtpunt van waaruit je in de Kilimanjaro vallei de plaatsen Moshi en Arusha kan zien liggen. Het camp ligt op 3,847m en omdat het goed weer was, was het dus volop genieten van het uitzicht. Op deze hoogte is het normaal dat een paar mensen wat lichte hoofdpijn voelen. Hopelijk is dat na een nacht slapen weer over. Het was gelukkig in ieder geval bij niemand zorgwekkend.

En dus wordt er nog steeds volop genoten van de tocht. Dat genieten kreeg weer een andere dimensie toen het – vrij snel – donker werd. De sterrenhemel waardoor je op heldere avonden op de Kilimanjaro wordt omringd, is fenomenaal. Dus keep up the good vibe, klimmers! En enjoy the journey 🙂

"Drink, Eat, Rest, Enjoy & Stay Positive"

Na de klim naar Lava Tower ging het door de Great Barranco Vally naar het Barranco Camp. In die vallei is hele bijzondere vegetatie te zien, zoals kruiskruid (Seneco Kilimanjari) wat een beetje lijkt op een enorme artisjok ondersteboven op een hele dikke stam, zie de foto.

Gids Herman heeft het team zijn vijf regels bijgebracht om succesvol op te top te kunnen komen: “Drink, eat, rest, enjoy & stay positive”. Het belang van die regels ervaarde het team vandaag na de pittige tocht volop. Gelukkig is het goed bijkomen in Barranco Camp. Dat is een heel mooi hoog gelegen Camp, omringd door rotswanden aan drie kanten. De zonsondergang is er prachtig en het team heeft gegeten in het maanlicht. Ze genieten volop, wederom ook van het bivakkeren ‘tussen’ de sterren.

Een klim, bijna recht omhoog: Barranco Wall

Op de foto is de top van de Kilimanjaro heel mooi te zien. Het lijkt allemaal niet zo ver meer, maar schijn bedriegt. Het camp kijkt aan de andere kant uit op een steile bergwand, de Barranco Wall.

Deze wand stond meteen na het ontbijt op het programma als eerste uitdaging… Langs een smal pad, ging het als berggeiten omhoog. De vijf gidsen waren volop in touw om het team te begeleiden, zodat iedereen veilig boven kwam. De bergwand is 250 meter hoog maar omdat het pad zig-zag naar boven gaat en het op sommige punten echt met handen en voeten klauteren is, duurde het ongeveer 1,5 uur voordat iedereen bovenop de Barranco Wall stond. Wat een mooi moment! “En wederom een adembenemend uitzicht als beloning voor alle inspanning”, alsdus Joost die zojuist belde voor een update.

De route ging vandaag verder naar Karanga Camp, wat op 4,000m ligt. Onderweg wordt er veel gelachen. Ondanks de afnemende hoeveelheid zuurstof in de lucht zijn er een paar teamgenoten die kunnen blijven kletsen en voor de nodige lol zorgen onderwerg. Dat houdt het moreel hoog.

Na de pittige klim werd het team bij aankomst in het kamp goed verzorgd door alle dragers en de gidsen. Joost liet weten dat de hoofdpijn die een aantal mensen gisteren voelde, (iets) is afgenomen. Het acclimatiseren lijkt te werken. Tot aan het eten brachten teamleden tijd door met spelletjes; kaarten en Yahtzee, en er was tijd om naar muziek te luisteren. Ook vanuit Karanga Camp is de top in zicht, en de teamleden weten dat het nu echt aftellen is tot ze de toppoging morgennacht gaan ondernemen. Dat brengt vooral positieve spanning. Keep up that positive spirit, team! 🙂

Wakker worden boven de wolken

De tocht ging vandaag door de hoog alpine zone (na het tropisch regenwoud en de lage alpine zonde, is dit de derde klimaatzone die het team passeert op de berg). Hier is alleen nog lage begroeiing te zien en vooral veel rost/lava formaties. Het is een grillig, onherbergzaam landschap.

En zo zag het er vanmiddag uit bij de aankomst in het laatste kamp voor de top (foto links onder). Tentjes zijn al weer opgezet door de dragers in de zon voordat het team in het kamp is gearriveerd. Op deze hoogte is het echt koud, en de temperatuur zal vannacht zeker dalen tot beneden het vriespunt. De namiddag heeft dus in het teken gestaan van rusten en veel eten en drinken. Rond middernacht zullen de klimmers gewekt worden om met veel lagen kleding aan na nog een laatste bordje warme pap te vertrekken naar de top.