Jambo! Met zon en een prachtig uitzicht worden we gewekt voor dag nummer 3. De eerste zware dag inclusief top staat op het programma: de lava tower. Immers we gaan hoog pieken en weer lager slapen, zodat we kunnen wennen aan de hoogte. Gisteravond heeft onze gids Herman ons nog gebriefd dat we ook extra warme kleding in de daypack pakken, we gaan meer dan 750m klimmen.
Het eerste goal vandaag is een stevig ontbijt: pap, omelet, worstjes en pannekoeken. Die laatste worden door enkelen getopt met stroop, pindakaas én jam. Een feestje op je bord.
Met een volle maag gaan we op pad. De spirit zit er weer goed in. Met een strak blauwe lucht en zo een indrukwekkende omgeving kan dat niet anders. De omgeving veranderd in een soort filmische set van LoR of Interstaller. Gids John loopt wederom voorop op onspannen tempo, ‘Pole Pole’.
Met zijn gevarieerde muziek - van country muziek tot Bob Marley - waar Peter even niets van moest hebben. Die wachtte verstandig tot een laatste plekje in onze colonne.
Net voordat we de gate van de Lava Tower zien, trommelen we onze team yell weer op.
Na een pittige 5uur hiken komen we aan op 4641M. Op deze hoogte beginnen de eerste hoogte verschijnselen bij bijna iedereen wel merkbaar te worden. Hier moeten we acclimatiseren, oftwel wennen aan de hoogte. Hoe je dat doet? Er gewoon ‘zijn’. En eten!
De eettent staat alweer voor ons klaar. Juichend en klappend ontvangen we de patat en gebbq’de kip, credits aan onze koks Andrew en Ronaldo, die ook nog even komen buurten in de tent. Vandaag zijn de goden ons wederom weer goed gezind, terwijl we warm en droog zitten, komt het met bakken uit de hemel. Als het droog is gaan we weer op pad. Zie foto voor de flora en fauna die we hier tegenkwamen. Voor sommigen van ons als inspiratie voor hun eigen tuin. Intratuin watch out!
Onderweg zien we aan onze linkerzijde een prachtige waterval en zien we aan onze andere zijde de “penis bomen”. Waarschijnlijk is hier een meer wetenschappelijke naam voor, deze term is blijven hangen. Ondanks de paar extra plasrondes blijven we als groep bij elkaar. ‘As one’ starten we en ‘as one’ komen we aan in Barranco Camp op 3900m.
Hier eenmaal aangekomen krijgen we een warm welkom van onze gehele crew, +40 man. Met tanzaniaans gezang en gedans, zijn wij heel even verlost van al onze symptomen. Zo mooi om te zien hoe dans en muziek iedereen samenbrengt. Daarna wordt de hele crew door Herman aan ons geïntroduceerd middels boxes, high fives en soms een awkard knuffel. Niemand wordt overgeslagen, iedereen is belangrijk. We zijn één team met één taak: het behalen van Uhuru Peak.
Na weer een warm avondmaal pakken we het health logboek erbij. Elke avond doen we bij ieder een check-in hoe we ons voelen, wat zuurstofscore is en hoeveel para’s en diamox er zijn geslikt (en binnengehouden). Bij de vraag naar het maag-darm stelsel is de gemene deler: veel lucht, weinig substance. De scores zijn merkbaar anders ten opzichte van gisteren. We hebben een zware dag achter de rug, maar hebben het allemaal gehaald. Als cadeautje krijgen we te horen van gids WILL-I-AM dat we om 07.00h i.p.v. 6:30 worden gewekt. Uitslapen dus! Je ziet iedereen weer opleven. Vanavond pakken we onze welverdiende rust onder een mooie sterrenhemel inclusief een zichtbare melkweg. Welterusten!