TEAM FIT op Schiphol!
De voorbereidingen zitten er op; de expeditie equipment is ingepakt; de deelnemers zijn op weg naar Schiphol. Iedereen is er klaar voor. Vanuit alle uithoeken van het land komt het TEAM bijeen in vertrekhal 3 om vanmiddag richting Istanbul te vliegen. Maar eerst moet er ingecheckt worden. Altijd een spannend moment of alle zware expeditietassen geaccepteerd worden.
Je kunt de expeditie volgen alsof je er zelf bij bent. 24 uur per dag, 7 dagen in de week. Niels heeft namelijk een Satellietzender in zijn rugzak zitten welke gekoppeld is aan deze website. Hierdoor is te volgen waar het team zich bevindt. Op het kaartje in GoogleMaps (je kunt d.m.v. satellietweergave helemaal inzoomen en de omgeving bekijken) zal de locatie tijdens de beklimming (vanaf 22/08) elk half uur ververst worden tijdens de klim.
Tessa van den Berg
Graag introduceren we Tessa van den Berg. Tessa zal vanuit Nederland (of vakantiebestemming) op de Newspagina updates plaatsen van hetgeen wij Twitteren en van berichten die we per (satelliet)telefoon doorbellen naar Nederland. Tessa heeft zelf deelgenomen aan Reaching Peaks en heeft tijdens eerdere expedities ook verslag gedaan via de website. Ze weet dus exact wat er straks in de hoofden van de deelnemers omgaat.
Zodra er voldoende info is vanaf de berg, zal Tessa dat omzetten naar een nieuwsbericht op de site. Tessa kennende zit ze tijdens de toppoging vanaf de start in de nacht de hele tijd bij de telefoon/website om via deze site te laten weten hoe het met het team gaat. So Stay Tuned!
Reaching Peaks gaat voor de tweede maal naar Mount Ararat. In 2012 stond er een Reaching Peaks Team op de 5.137 meter hoge Ararat. De verslagen van dat jaar zijn in het Archief terug te lezen. De film van 2012 is te zien via deze link. Zo krijg je een goede indruk van wat het team gaat meemaken.
Goede geluiden uit Istanbul
Vanochtend vroeg kwamen de eerste goede berichten uit Isanbul binnen. Niels meldde dat het team dinsdag een voorspoedige vlucht gehad heeft. Om meteen maar een hele goede indruk van de stad op te doen, zijn de heren gaan dineren in een hip restaurant met 360 graden uitzicht over de stad. Er was ruime keuze om allerlei Turkse gerechten uit te proberen onder genot van een prachtig uitzicht. Sommigen konden daarna de verleiding niet weerstaan om zich tot in de vroege ochtenduurtje onder te dompelen in het nachtleven…
Gisterenochtend is het team met een gids op pad gegaan om de mooiste ‘hot spots’ van de stad te bezoeken. Ze waren niet alleen… Omdat er maar liefst 5 cruiseschepen aangemeerd lagen met zo’n 3,000 mensen aan boord was het bij alle bezienswaardigheden een drukte van jewelste. Dus na de lunch was het heerlijk om aan al die toeristen te ontsnappen en een boottocht te maken over de Bosporus.
Vandaag is het team vertrokken naar Van. Hierover volgt later meer. De reis is in ieder geval heel goed van start gegaan.
Oog in oog met Mount Ararat
Vanochtend was het vroeg uit de veren, om 4.00 uur voor de binnenlandse vlucht naar Van in het oosten van Turkije. De ervaring die de 13 heren gisteren hadden opgedaan met het wachten in lange rijen met toeristen kwam vandaag goed van pas. Ondanks het vroege tijdstip waren er weer lange rijen, en net toen Niels rugzak met allerlei elektronica door de scanner moest, begaf deze het… Maar heel behendig wisten de heren ‘in te ritsen’ in de volgende rij, waardoor zij zelf in ieder geval niet veel extra oponthoud hadden. Dat Venkat nog 1,5 liter water in zijn tas had zitten werd gelukkig ook niet gespot. De vlucht verliep probleemloos.
Vanuit Van ging de reis verder per minibusje naar Dogubayazit. Jan Jouke vertelde dat die tocht met de bus indrukwekkend was. Op diverse heuveltoppen stonden militairen op de uitkijk. Ook kwamen ze tanks tegen en auto’s met mannen met geweren. Het gebied wordt nauwlettend in de gaten gehouden. Gelukkig was er ook nog adembenemend natuurschoon te zien. Zo passeerden ze een zwart veld met lava pieken, alsof het net pas was afgekoeld.
Maar hoe krijg je nou 13 mannen allen aan een kant van een mini busje? Dan moet er wel iets heel bijzonders te zien zijn… “Zou dat daar de Ararat kunnen zijn??”, “Jaaaa!”, “Misschien, maar misschien ook niet…”. Maar jawel! Het bleek echt de Ararat te zijn, al hield de top zich nog verscholen in de wolken. Eindelijk, na zo veel voorbereiding stond het team dan echt oog in oog met de berg die ze in de komende dagen gaan beklimmen!
Na de lunch bezocht het team een paleis van een lokale sultan. Het was erg indrukwekkend, en er bleek zelfs een moskee in het paleis te zijn. Toen Jan Jouke’s oog viel op een ietwat donkere kamer in het complex, smeedde hij razend snel met Vincent een plannetje…: “Als jij nou daar binnen gaat zitten en je heel stil houdt, stuur ik Peter op je af. Laten we eens kijken hoe erg we hem de stuipen op het lijf kunnen jagen, OK?” Zo gezegd zo gedaan… Maar de twee hadden niet door dat er een niets vermoedend groepje Moslim meisjes nieuwsgierig naar het donkere kamertje toe kwamen. En dus bezorgde Vincent per ongeluk deze dames de schrik van hun leven! En nu maar hopen dat die dames een klein beetje van dat Hollandse gevoel voor humor delen… Ha, ha! Sommigen laten nu al bij de lokale bevolking onvergetelijke indrukken achter.
Na dat ludieke incident ging de groep van het paleis naar een tapijtenknoperij. Ook dit was indrukwekkend. Nadat ze zelf hadden mogen proberen wat te knopen was iedereen wel duidelijk waarom deze tapijten zo kostbaar zijn (8m voor € 50,000!). Jan Jouke vertelde dat er heel wat vakmanschap bij komt kijken. Het bedrijfje dat de heren bezocht heeft mensen uit achterstandsgebieden in dienst, om deze groepen zo te kunnen voorzien in een basis bestaan en onderhoud.
Daarna was het tijd om terug te keren naar het aangename hotel. Op het terras kreeg het team de eerste briefing van gids Serkan samen met Niels. En alsof de Ararat geduldig de hele dag op dit moment gewacht had, trok plots de bewolking rondom de top van de berg weg… Dat is hopelijk een goed voorteken voor een prachtige beklimming in de komende dagen.
Weergaloze uitzichten vanaf Mount Ararat
Behoorlijk onder de indruk van de spectaculaire uitzichten op de Ararat gisteren, besloten een aantal teamleden om vanochtend heel vroeg op te staan om de zonsopgang te kunnen zien van achter de ‘kleine’ (nog altijd 3896 meter hoog) Ararat;de piek naast de ‘grote’ Ararat. Om deze laatste is het de heren uiteraard te doen. Maar vanochtend was het dus eerst in alle vroegte genieten van een prachtige zonsopkomst tussen de twee toppen van de Ararat.
Daarna nog een paar uurtjes slapen. Om 9.00 uur vertrok het team voor de eerste echte acclimatisatietocht, op naar base camp op 3,330 meter. De tocht ging over een pad dwars door indrukwekkende vulkaanlandschappen met gitzwarte rosten. Langzaam aan nam de vegetatie af, totdat het pad over kale stukken berg ging. Ook werd al een klein beetje voelbaar dat er op grotere hoogte minder zuurstof is. Maar met veel humor en adembenemende uitzichten verkeert het team in een hele goed stemming. De eerste acclimatisatie heeft iedereen heel goed doorstaan.
Onderweg was er voldoende tijd en gelegenheid om foto’s en lol te maken. Bij een temperatuur van ongeveer 28 graden was het een mooie eerste klim. Onderweg kwamen de paarden voorbij die de duffels van de heren vervoeren. Om 14.00 uur kwam het team aan in het base camp.
Daar staat een … “Oh woow!”, onderbreekt Stan ineens zijn telefonische verslag van de dag… “Er komt hier net al weer een vallende ster voorbij. De derde al die we vandaag hebben gespot! Het is echt zo mooi en indrukwekkend om zo dicht bij de melkweg te zitten, bijna alsof je er midden in zit!”…
… En Stan vervolgt zijn beschrijving van het base camp. Daar staat een hut die als een huiskamer dient en waar gegeten wordt. Daar omheen staan koepeltentjes waarin de heren in duo’s overnachten. Als onderdeel van de acclimatisatie is er vanmiddag vooral veel Turkse thee gedronken. Het uitzicht op de top van de berg bleef al die tijd helder. Er lijkt tot 400 meter onder de top een laag sneeuw op de berg te liggen, dus het zal fris zijn daarboven.
Tegen de tijd dat Stan belde met het verslag was het ongeveer 21.00 uur lokale tijd in Turkije. Op 3,330 meter was toen de temperatuur flink gedaald naar zo’n 5 graden, dus mutsen en handschoenen waren uit de duffels tevoorschijn gehaald en het team zat nog altijd aan de thee.
Nu maar hopen dat dit heldere weer aan zal houden. Rolf en Michael hebben onderweg vandaag van souvenir verkopers poppetjes gekocht die zouden helpen om het goede weer te behouden. Dus met dat weer loopt het verder als het goed is wel los. Het team zorgt verder zelf voor een opperbeste stemming, dus so far so good op de Ararat!