Maandagavond om 23.00 uur werden alle teamleden gewekt om zich klaar te maken voor de toppoging. Eindelijk was de spannendste etappe van de expeditie aangebroken! Velen hadden niet echt goed geslapen in het korte nachtje. En toen moest er op zo’n ongebruikelijk tijdstip nog een bord pap -‘ontbijt’- gegeten worden, als laatste krachtvoer om goed voorbereid aan de krachtsinspanning te beginnen. Daarna begon de laatste klim over 1,100,m naar de top, door het donker, het pad alleen verlicht door de hoofdlampen van de teamleden. Een hele bizarre ervaring, zo omringd door de duisternis, geen idee hoe ver het nog was naar boven, en 7 uur lang volhouden, traag stappend omhoog. Dat is niet alleen fysiek, maar ook mentaal heel zwaar, aldus Ruben, die zojuist verslag uitbracht van de toppoging. Het was een koude tocht, met temperaturen op de top die aanvoelden als -20 door de koude wind.
Toen de zon opkwam bereikte het team Stella Point. Dat was een adembenemend moment, zeker omdat de lucht kraakhelder was! Ineens is het weidse uitzicht terug na die uren van klimmen door het duister. Toen was het nog een stuk over ‘vals plat’ naar de top, waar de ‘toppers’ vanochtend vroeg om 6.00 uur arriveerden. Wat een beloning en wat een prestatie, team!
Terwijl Team richting top gaat, vindt er een spannende afdaling plaats in de nacht.
Helaas ontvingen we van Sanne bericht dat hij zijn toppoging onderweg heeft moeten staken in verband met symptomen van zware hoogteziekte. Dat was voor iedereen schrikken. Sanne is onder goede begeleiding van Niels en een gids onmiddellijk afgedaald. Dat was een hele intense ervaring, omringd door niets dan duisternis. Eenmaal aangekomen in High Camp is meteen de reisdokter via Satelliet telefoon geraadpleegd en met medicatie begonnen. Die medicatie leek al snel effect te hebben. Sanne gaf zelf aan: “Ik ben flink beroerd geweest, erg geschrokken, en baal dat ik de toppoging heb moeten staken. Maar ik kijk terug op een geweldige expeditie met een fantastisch team. It is about the journey, not the destination. Maar eerlijkheid gebiedt te zeggen: Ik had graag op de top gestaan”. We zijn erg blij dat Sanne herstellende is, en we wensen hem via deze weg ook veel beterschap.
Ook van Jamie ontvingen we bericht dat zij helaas haar toppoging vroegtijdig heeft moeten stoppen in verband met hoogteziekte en uitputtingsverschijnselen. Wegens ernstige duizeligheid heeft ze samen met de gidsen uiteindelijk besloten om vroegtijdig om te keren. Ook zij is onder goede begeleiding zo snel mogelijk afgedaald naar Mweka Camp.
Jamie vertelde over haar intense ervaringen met de impact van hoogte op je lichaam en hoe zo’n beklimming echt het uiterste van je vraagt, niet alleen fysiek maar ook mentaal. Maar, zo zegt ze ook: “De toppoging liep af met een mooi uitzicht op de zonsopkomst. Ineens is het weidse uitzicht terug na die uren van klimmen door het duister.” Dat getuigt van echte topper mentaliteit: Ook al voel je je nog zo beroerd, er blijft een mentaal vermogen over om van een spectaculair moment te genieten. We hopen dat ook jij snel herstelt, Jamie, en die bijzondere zonsopkomst net onder de top van de Kili, die neemt niemand jou ooit meer af.
Intussen was er voor de rest van het team op de top kort de tijd om te genieten van het waanzinnige uitzicht en uiteraard voor de top foto. Daarna was het zaak om zo snel mogelijk af te dalen naar hoogtes met meer zuurstof. Dat afdalen ging rap; door je in ruime passen snel te laten glijden door rulle losliggende gesteente was het team betrekkelijk snel weer afgedaald naar Barafu Camp van waaruit ze maandagnacht zijn vetrokken. Daar werd gegeten en kort gerust, waarna het team is afgedaald naar Mweka Camp op 3,110m. Zo is het voltallige team weer samen in één camp aanbeland.
Op de site is te zien dat de satelliet locator vannacht geen juiste locaties en tijden heeft doorgegeven. Niels geeft aan dat dat komt doordat hij alle noodbakens in moest zetten voor een veilige afdaling met Sanne. De satelliet locator is in eerste instantie bedoelt voor de veiligheid en op de tweede plaats om het team te kunnen volgen. Nu moest prioriteit gegeven worden aan de veiligheid van Sanne. Niels: 'Het was een spannende afdaling en heb overwogen om de noodknop in te drukken, gelukkig was dat niet nodig'.
Hopelijk zijn jullie inmiddels flink aan het bijkomen van de geweldige presentatie die jullie vandaag hebben neergezet! Petjes af, toppers! 🙂