Hagel en ijs trotserend naar Lava Tower
Marc belde vandaag toen het team was aangekomen in Barranco Camp op 3,976 meter. Ze hadden een pittige tocht achter de rug. Om in zo snel mogelijk tempo te acclimatiseren werden er weer behoorlijk wat hoogtemeters gemaakt. De klimmers wandelden naar de Lava Tower op 4,630 meter. Onderweg moesten Goretex jassen en broeken aan omdat het steeds harder ging regenen. De regen ging over in hagel en zelfs sneeuw… Maar gelukkig waren de koks het team voor gegaan naar de rustplek onderaan Lava Tower. Toen de vermoeide klimmers daar aankwamen, stond er een warme maaltijd met gebakken aardappelen en warme groenten klaar. Dat ging er wel in.
De hoogte was goed voelbaar, en dus ging het na de lunch snel weer naar iets lager gelegen terrein, naar Barranco Camp. Maar wat regende het hard. Het leek wel ‘een zwemparadijs’, aldus Marc. Om de stemming erin te houden werden er onderweg ook vandaag weer liedjes gezongen. Ging dat eerst nog een beetje voorzichtig, gaande weg de dag heeft menigeen een ‘guilty pleasure’ nummertje ten gehore gebracht. Dat deed zelfs een bergrat verwonderd tevoorschijn komen… En die nieuwsgierigheid had ‘ie bijna met zijn leven moeten bekopen, omdat Gerald het beest per ongeluk bijna aan zijn wandelstokken spiesde… Gelukkig liep dat avontuur voor de bergrat met een sisser af. Hopelijk drogen de natte sokken vannacht en is het morgen weer een mooie dag om verder te klimmen. Hou vol, team!
Tegen een steile wand omhoog
Vandaag begon de dag met een heel dun laagje ijs op de tent, maar ook met een fascinerend uitzicht… Een imposante ‘wand’ waartegen het team na het ontbijt omhoog zou klimmen. En of dat al niet uitdagend genoeg was, werd er ook nog een wedstrijd van gemaakt tegen een Deens team. Dat team had ons DRP team al een paar keer ontmoet, en deze keer werd besloten er een echte krachtmeting van te maken; recht omhoog tegen de Barranco Wall. Uiteraard kwam het DRP team als eerste boven 🙂 Chapeau!
Fleur vertelde dat het ook verder echt een top dag was. Na veel regen gisteren was alle natte kleding vanochtend al snel opgedroogd. De Barranco Wall was indrukwekkend. En omdat de tocht van vandaag zo razend snel verliep, was er in de middag tijd om volop te relaxen in het volgende kamp, Karanga Camp op 3,995 meter. Vanaf dat camp is het uitzicht magnifiek. En zelfs vanaf de houten hurk toilet heb je waanzinnig uitzicht. De stemming is dus weer opperbest onder de klimmers.
Vandaag laten zij ons kennismaken met hun 6 gidsen. De hoofdgids heet Herman, en heeft de bijnaam ‘King Mufasa’ (naar Lion King) gekregen. Hij kan als een veldheer zijn ‘troepen’ bekijken en het is indrukwekkend zoals hij de klimmers en de hele grote groep dragers en chef koks aanstuurt. Alles loopt op rolletjes onder zijn regie.
Robert, alias de ‘teddy beer’ of ‘Kerstman’ holt continue druk tussen alle 15 teamleden en de crew op en neer en ontfermt zich over iedereen even hartelijk. Andrew is de gids met de vlechtjes, en heeft de bijnaam ‘Superman’. Met zijn rode jack liep hij gisteren voorop toen het team in rap tempo afdaalde naar Barranco Camp na de lunch bij Lava Tower. Hij ontleent zijn bijnaam aan zijn straffe wandeltempo, met name zodra hij voorop loopt.
John wordt liefkozend het ‘Blije ei’ genoemd, en is één van de obers. Hij zorgt ervoor dat alle borden van de hongerige klimmers goed gevuld zijn, en schept met onuitputtelijke energie de borden net zo lang vol totdat iedereen echt voldoende gegeten heeft. En dan last but not least ‘Sjaak’, wiens echte naam Mishaki is, en die ook wel Prins Carnaval wordt genoemd omdat hij te pas en te onpas onderweg een liedjes inzet, als hij bemerkt dat het moreel daarbij gebaat is. Hij is daarmee op zijn eigen wijze een waardevolle ‘mentale coach’ voor de klimmers.
Inmiddels heeft iedereen weer zo’n beetje alles aan wat in de duffels is meegenomen. Vooral de dons jacks komen nu erg goed van pas. In de avonden daalt de temperatuur naar het vriespunt. Gelukkig zijn alle sokken en schoenen vandaag weer opgedroogd, maar desalniettemin; Wat een team van bikkels.
Kort nachtje voor de topbeklimming
De tocht ging vandaag van Karanga Camp naar High Camp. High Camp ligt op 4,880 meter. Het is de aller laatste stop op weg naar de top! De camp site ligt ietwat beschut tussen de lava rotsen. Op deze hoogtes is er niets groens meer te bekennen. Het verminderde zuurstofgehalte in de lucht is goed voelbaar. Lopen gaat zeker niet meer zo snel als op sommige stukken in de afgelopen dagen.
De klimmers liggen inmiddels in hun tenten voor een korte nacht slaap. Rond middernacht zullen ze gewekt worden voor een maaltijd, voordat ze rond 01.00 uur starten met de toppoging naar 5,895 meter… Na nog wat stevig krachtvoer voor de broodnodige calorieën zal het de eerste uren vrij steil omhoog gaan in het donker. Als het helder is, klimmen ze in het licht van de maan. Verder zijn ze aangewezen op hun hoofdlampen totdat de zon opkomt.
Het aller spannendste moment van het avontuur komt nu rap dichterbij. We wensen jullie heel veel succes en goed weer. Hopelijk wordt het een onvergetelijke ervaring. Alle goeds!
Top bereikt!
Zojuist belde Niels om te laten weten dat het voltallige team op de top heeft gestaan! Wat een geweldige prestatie. Chapeau! We zijn enorm trots op deze buitengewone presentatie.
Het team heeft de afdaling ingezet en is inmiddels op ‘Mont Blanc hoogte’. Ze zullen op ongeveer 4,000 meter nog ergens rust houden, voordat later vandaag naar 3,000 meter afgedaald wordt. Zodra het team vanmiddag in hun kamp zijn aanbeland, horen we meer verhalen. We zijn uiteraard heel benieuwd naar meer details. Vanwege het weer is de verbinding slecht vanaf grote hoogte, dus meer details volgen later vandaag. Wat een geweldige prestatie! Proficiat!
Kommentarer