Een eerste tocht naar HighCamp
Vandaag stond een tocht van base camp naar high camp op het programma. Alles in het teken van verder acclimatiseren, steeds naar grotere hoogtes. De klim ging van 3,300 naar 4,200 meter en startte wederom zonnig. Maar er werd niet vertrokken zonder stevig ontbijt. Inmiddels is bekend dat Michael goede koffie kan maken, niet alleen voor de teamleden, maar ook de kok was inmiddels benieuwd en wilde dat wel eens proberen.
Daarna startte de pittige tocht in de brandende zon en met behoorlijk wat wind. Ietwat merkwaardig, aldus Niels, om het nu nog zo heet te hebben, terwijl de verwachte temperaturen voor de toppoging wel eens -15 graden zouden kunnen zijn…
Maar gedachten aan kou en ontbering verdwenen snel toen het team ineens op een ‘bar’ stuitte onderweg. Het bleek een van stenen geïmproviseerde kleine bar waar Cola en bier te koop was. Oh jee, ook die verleiding van een biertje nog moeten weerstaan… De heren maakten er wel een korte stop, maar lieten bier en Cola voor wat het was. In plaats daarvan toch maar weer het water met Isostar uit de camel bags.
Aangekomen bij high camp was er uitgebreid tijd voor een lunch. Het is een pittige klim geweest, en het team moet ook weer terug naar base camp, dus het is goed om even bij te kunnen komen.
Tijdens de afdaling krijgt het team de eerste materiaalpech te verwerken. Eén van Evan’s stokken breekt in tweeën, en zonder stok verder is in het ruige landschap met veel losse stenen niet handig. Het team slaat As One aan het brainstormen, en uiteindelijk weet Jan Jouke met wat behendigheid de stukken stevig aan elkaar te krijgen. En ducktape doet de rest. Nu maar hopen dat dat houdt voor de rest van de tocht.
Terug in base camp, waar de teamleden inmiddels moe en voldaan liggen te slapen, werden eerst de stijgijzers nog op de schoenen afgesteld. Handig om dat te doen op een plek waar het nog relatief wat warmer is. Straks als ze de ijzers nodig hebben, kan je die dingen maar beter alvast op maat hebben gemaakt. Het was een stevige dag doorstappen over een aantal steile hellingen. Ook de hoogte hebben een aantal mensen inmiddels kunnen voelen, vandaar dus nog één nacht in base camp. Morgen gaat het wederom op naar high camp, en dan na een korte nacht op naar de top. Dus hopelijk heeft iedereen inmiddels zijn draai lekker kunnen vinden in zijn slaapzak en kan het team goed herstellen van alle inspanningen van vandaag.
Acclimatiseren: Tweede tocht naar HighCamp
Op tijd uit de slaapzakken voor het ontbijt want vandaag stond wederom de tocht naar high camp op het programma. Alleen deze keer overnacht het team daar om morgenochtend in alle vroegte vanuit high camp de toppoging te starten.
Na twee nachten in base camp moesten voor vertrek eerst de tenten ingepakt worden. Dat deden Gijs en Jan Jouke zo voortvarend dat ze in hun enthousiasme ook de tent van een andere bergbeklimmer inpakten… Woopsie, dat was niet de bedoeling, maar gelukkig stond het koepeltentje al snel weer overeind, bijna alsof er niets gebeurd was.
Toen de duffels op de paarden geladen waren kon de tocht beginnen. Het pad was bekend, en dus lag het tempo wat hoger dan gisteren, maar het was ook nog steeds net zo steil en er lagen de nodige lavabrokken, dus het was goed opletten geblazen. En dan af en toe moesten de klimmers op het smalle pad ook langs bepakte paarden manoeuvreren. Dat zorgde voor spannende momenten. Onderweg kwam de groep ook een expeditieteam van Siemens tegen. Zij hadden ondanks zwaar weer succesvol de top weten te bereiken, dus dat geeft moed.
Na een klim van ongeveer 4 uur over 1,000 hoogtemeters is het kamp inmiddels opgeslagen op 4,200 meter in high camp. Vanmiddag is er geoefend met het onder binden van stijgijzers en het lopen met die extra ballast onder je voeten. Altijd weer even wennen.
Daarna zijn alle tassen gepakt voor de toppoging die morgen in alle vroegte ondernomen gaat worden. Momenteel (18.30 uur in Nederland en 19.30 uur in Turkije) ligt de temperatuur in high camp rond het vriespunt. Handschoenen, mutsen en de wind- en waterdichte kleding gaan morgen zeker goed van pas komen. De weersvoorspellingen zijn wisselend; er is kans op wat hagel, sneeuw en regen. Maar de stemming in het team is uitstekend. Op deze hoogte heeft een enkeling wat last van lichte hoofdpijn. Dat is gelukkig niet ernstig. Verder heerst er gezonde spanning.
Ook al is het in Turkije nog geen 19.30 uur, de klimmers liggen inmiddels al in hun slaapzakken voor een kort nachtje. Wij wensen het team een paar goede uurtjes rust, om zo fit mogelijk te beginnen aan de nachtelijke start op naar de top morgen in alle vroegte. Wij zijn zeer benieuwd naar jullie verhalen aan het begin van de ochtend morgenvroeg en hopen dat de toppoging een onvergetelijke ervaring zal worden. Alle goeds, en zet ‘m op morgenvroeg!
Team bereikt Top Mount Ararat!
Zojuist een kort berichtje van Niels ontvangen waarin staat dat het team iets eerder vanochtend de top van Mt. Ararat op 5,137 heeft weten te bereiken.
De omstandigheden waren zwaar, het was erg koud en het weer is nog steeds onbestendig, dus na kort en intens genieten op de top, zijn de heren snel omgedraaid om aan de afdaling te beginnen.
Wat een bikkels en wat een prestatie! Wij zijn zeer benieuwd naar verdere verhalen, zodra jullie weer afgedaald zijn naar veiligere hoogtes. Het team is vanacht rond 2.00 uur vertrokken naar de top en heeft 6 uur geklommen om deze te bereiken. Na bijna 1,000 hoogtemeters stijgen, zullen ze nu ongeveer 2,000 hoogtemeters afdalen todat ze weer terug zijn in base camp op 3,300 meter.
Heren, zet ‘m op. Dat afdalen is ook heel pittig. We hopen dat jullie behouden terugkeren in base camp.
Moe, erg moe, maar zeer voldaan is het Reaching Peaks team aan het einde van de middag terug gekeerd in base camp, een onvergetelijke ervaring rijker. Het team heeft succesvol in alle vroegte vanochtend de top van Mt. Ararat bereikt op 5,137 meter.
Na een korte en onstuimige nacht met regen en hagel, waren de heren vanochtend om 01.00 uur al weer uit de veren. Op dat bizarre tijdstip moest er ontbeten worden om nog extra calorieën in te slaan voor de toppoging. Nieuwsgierig, met de nodige adrenaline in het lijf en vol goede moed en positieve spirit startte het team de klim over 900 hoogtemeters naar de top. Ook al was het droog geworden, de wind woei hard, de klim was steil en het was oppassen geblazen voor vallende en rollende lavastenen.
Wegens hoogteziekte moest het team helaas onderweg van één teamlid afscheid nemen. De hoofdgids ontfermde zich over dit teamlid en zorgde ervoor dat hij zo snel mogelijk kon afdalen naar high camp. Gedurende de dag is hij gelukkig goeddeels hersteld van de nare verschijnselen, zodat hij morgen samen met het team verder mee kan afdalen naar de voet van de berg.
Na het afscheid klommen de heren wat stiller en gefocust verder. Op het laatste stuk naar de top was het vanwege de sneeuw nodig om de tocht op stijgijzers te vervolgen. “Dat leek wel 3 km!”, merkte iemand op. De laatste loodjes waren letterlijk het zwaarst.
Maar het opkomen van de zon was een adembenemend moment. De top van de berg zat op dat moment nog in wolken gehuld, maar het stevige doorstappen werd beloond… Toen het team de top bereikte was het daar helder en konden de heren uitbundig genieten van heel mooi, weids uitzicht over een prachtig landschap over de grenzen van Iran en Turkije. Na alle pittige inspanningen werd er intens genoten en was er tijd om foto’s te nemen. Wat een geweldige prestatie! Petje af!
Zoals jullie zien waren de heren het enige team om ongeveer 8.00 uur Nederlandse tijd op de top. Ze zijn onderweg een paar andere teams tegengekomen, maar zo als team even als enigen op die hoogte staan is toch echt super TOP!
Toen moest de afdaling ingezet worden. Dat was erg stevige en nog lange gang naar beneden. Dus aangekomen in base camp was iedereen echt heel erg moe. 900 meter stijgen en bijna 2,000 meter dalen en meer dan 12 uur onderweg… Dat is een echte topprestatie! Inmiddels liggen de teamgenoten al weer in hun tentjes. Hopelijk heel voldaan en trots. Fantastisch dat jullie allen weer goed zijn teruggekeerd in base camp.
Klaar voor een feestje!
Met een feestje in het vooruitzicht om de succesvolle beklimming van de Mt. Aratat te vieren, was het kamp vanochtend om 7.30 uur al opgebroken en was iedereen na een nacht diepe slaap klaar voor het laatste stuk afdaling van 3,300 meter naar het dorpje Cevrime op 2,350 meter.
Na een tocht van ongeveer 3 uur was het team terug in Cevrime, aan de voet van de berg vanwaar ze een paar dagen geleden hun klim begonnen waren. Er stond een minibusje klaar om het team mee te nemen naar Dogubeyzit. Van daar ging het snel door naar Van.
Onderweg werd het team door de hoofdgids getrakteerd op Durum, een wrap gevuld met kebab. Wat smaakte dat heerlijk als afwisseling op alle rijst die de heren hebben gegeten de afgelopen dagen! Terwijl de chauffeur de durum wraps ophaalde en uitdeelde in de bus, kroop de hoofdgids achter het stuur en vervolgde het busje haar weg. Zo kon de chauffeur ook op zijn gemak even genieten van zijn durum. Met deze hoofdgids heeft het team het de afgelopen dagen uitstekend getroffen. En nu bleek hij naast een hele zorgzame en kundige gids ook nog een vlotte chauffeur te zijn… Toen de chauffeur zijn durum op had haalden de heren nog een kleine ‘stunt’ uit. Ze wisselden van plek terwijl het busje nog reed…. Het moest niet heel veel gekker worden daar!
In Van zag het team voor het eerst in 5 dagen weer een douche… Dat was zeer aangenaam. En toen was het tijd om helemaal opgefrist Van te gaan verkennen. Op een bootje voeren de heren naar een eilandje waarop een klein kerkje staat. En onderweg in dat bootje waren er dan eindelijk de eerste biertjes… Dat smaakte uiteraard geweldig na al die geweldige prestaties van de afgelopen dagen. Terug op de kade genoot het team van heerlijke streekgerechten en werden de summit certificaten door Niels uitgereikt aan het team. Het echte feesten kon nu beginnen….
Inmiddels zijn de heren Van in om alle indrukwekkende prestaties samen te vieren. Niels heeft in 2012 wat plekken in Van ontdekt waar het tot in de zeer vroege ochtenduurtjes prima feesten was, dus ook dit jaar zullen de bloemetjes flink buiten gezet gaan worden.
Via deze weg bedankt het team de vele mensen die met hen hebben meegeleefd in de afgelopen periode. Na het bereiken van de top was de stroom van berichtjes via FB, andere social media en SMS-jes overweldigend. Dat hebben alle teamleden heel erg gewaardeerd.
Mocht je morgen zin en tijd hebben om onze toppers te verwelkomen op Schiphol, ze komen daar om 17.15 uur aan uit Istanbul met vlucht TK1953. We wensen het team voor de rest van de avond heel veel plezier. Geniet van alle zeer welverdiende biertjes! En een goede terugreis morgen. We kijken er naar uit om jullie verhalen live te horen op Hollandse bodem.